من عاشقم اما ....

حافظ ار آب حیات ازلی می‌خواهی

منبعش خاک در خلوت درویشان است

گاهی انسان حقیقت را به لحظه ای می فروشد. زندگیش عمق ندارد. انسان باید زندگی اش عمق داشته باشد، حیات انسانی باید عمق داشته باشد تا انسان بتواند  روی آن موج ایجاد کند. هر کس در زندگی خودش یک موجی باشد، موج توحید. زندگی یک درون و عمقی دارد؛ اگر به آن نرسی بی حاصلی. نوع بشر بی حاصل است. عمق زندگی انسان حیات طیّبه است؛ حیات طیّبه ای که با جلوه های توحید همراه است. باید به آن برسی. درس عاشورا و محرم این است.« کل یوم عاشورا و کل عرض کربلا » یعنی این درس ها را در هر مکانی و در هر زمانی بخوان، هر شغلی داری و در هر جا زندگی می کنی بخوان. این درس، درس روی کاغذ نیست ؛باید در جان و حقیقت وجودت پیاده کنی والّا این درس ها با درس خواندن بدست نمی آید.

درس عاشورا این است که ای انسان برو و به زندگی ات معنا بده. زندگی آنوقت معنادار می شود که خودت را به جذبه توحید عرضه کنی؛ آنوقت اگر زندگی ات را درست پیدا کنی، مرگت را هم درست پیدا می کنی که چگونه بمیری. آنوقت متوجه این بند از زیارت عاشورا می شوی که  « الّلهمَ اجعَل مَحیایَ محیا مُحَمَدٍ وَ آلَ مُحَمَدٍ وَ مَماتی مَماتَ مُحَمَدٍ وَ آل مُحَمَد » ، خدایا حیات مرا همانند حیات اهل بیت علیهم السلام  قرار بده، همانند حیات پیغمبر صل الله علیه و آله. الهی مرگ مرا همانند مرگ اهل بیت علیهم السلام  قراربده. این یعنی انسان نگاه کرده و از حیات و زندگی آنها به وجد آمده. حیات آنها چگونه است؟ مرگ آنها چگونه است؟ همه اش بر محور توحید و الله است. به همین خاطر است که حماسه ساز هستند، به همین خاطر است که ماندگارند و از بین رونده نیستند.